kenji

D'SOUND

I am the one who believes in all that you say
I am the one who never wants to define herself
I am the one who’s parallel, upfront, behind
I am the one paddling like crazy through the night
Refine, old time, colourblind
Big sign, do time, doesn’t rhyme
A lot, to much, standing tall
And I’m crying in the valley:“I shall never, ever fall!”
People are people and I feel so strong
People are people and I’m going on
I am the onewho stirs it up everytime
I am the one who never knows how close she is
I am the one who’d rather be dead than confess
I am the onetrying to be good, wanting to be bad and so on
Excess, temptress, big mess
Phoney, lonely, it’s a test
Be still my heart, don’t you fail
And I’m crying on the stagefloor:“I will always prevail!”
I’m going on…

happy birthday momi ellen!

salamat sa pagmamahal

crazy day!

isang tradisyon sa UP sugbu. sa week long celebration ng college days eh me nakalaang isang araw where the pipol of UP sugbu can act, talk, walk and dress crazily! opo bibigyan ka ng pagkakataon na ilabas ang topak mo (well all year round naman talaga ito) ito ay ala costume party ng mga UPIAN yun nga lang di party kaagad dahil kung me klase ka o exam eh kelngan mong puntahan yun wearing your crazy attire.

nagsisimula ang araw syempre sa pagpasok mo ng school na kung saan me mga taga APO fraternity na handang buhusan ka ng tubig na galing sa canal kung ikaw ay nakabihis matino. at dahil sinasadya ng mga teachers na magbigay ng quiz sa tuwing sasapit ang crazy day eh no choice ka kundi ang pagisipan paano ka magmukhang buang para makapasok ng campus na di mangagamoy utot.

uso sa araw na ito ang cross dressing (lalake nagbibihis babae or babae na nagbibhis lalake) uso rin ang body painting pero ang kwela ay yung mga sikat sa campus dahil everyday eh parang crazy day kung pumorma pero sa araw ng crazy day eh nagmumukhang tao at bihis na bihis, pusturang pustura at naka gel pa.

nung first year nakatapis lang ako ng tuwalya (pero syempre me shorts at tube sa ilalim ng towel) at me bitbit na tabo nung pumasok ako for a class, 7:30 pa man din ang sked ko nun. nung second year naki tema ako sa mga ka tropa ko sa boarding haus at punk kunwari kami napuno ng henna tatoo ang braso at leeg ko pati sa left cheek me henna din habang hirap akong maglakad dahil sa taas ng boots ko na hiniram namin sa mga kapitbahay naming GRO pati na rin ang super skimpy leather skirt at pawisan boung araw dahil sa mabigat na leather jacket. nung third year eh wala akong naisip kaya nireverse ko nalang ang pantalon at t shirt ko sabay gulo ng buhok at solb na nalusutan ko ang isang balde ng tubig canal. nung fourth year horror naman ang tema.

me parade sa arw na ito lahat ng mga naka crazy outfit eh maglalakad patungong ayala center at pagdating dun eh derecho ang pasok sa activity center kung saan eh me instructions muna na ibibgay gaya ng mga bwal gawin sa loob ng mall para di mawindang ang ibang mga andun. tapos lunch break. pgka 1 na eh assemble ulit sa activity center para sa isang programa. me battle of the brainless. palakihan ng wetpu at kung ano2x pa. ang pinaka finale eh ang pagbibigay ng award at ang pinkamtaas na parangal syempre ay ang craziest outfit of the year.

dinadayo ang activity na ito ng ibang schools sa cebu eh kasi kwela nga naman. pero gaya ng iba pang activities eh palagi itong tinutuligsa ng simbahan at mga women's org. laging sinasabi na yan ba daw ang nararapat na pinakikita at ginagwa ng mga iskolar ng bayan. napaka imoral!

aha morality issues! bsta para sa amin na andun at nag pparticipate sa nsabing activity eh enjoy kami at syempre npakagandang alaala sa bawat nagdaan sa UP sugbu. miss ko na mga klasmeyts ko lalo na ang inuman sa tuwing matatapos ang exam!

bungang isip

kapag alas dos na ng madaling araw at ikaw ay gising pa ano ang pwedeng gawin?
mag muni2x at isulat ang bunga ng pag iisip:

masarap maging masaya...
laging maganda ang gising mo sa umaga.

masaya ang bawat panibagong simula...
lalo pag ito ay puno ng pagmamahal at pag-asa.

mabuti na rin na matinding pagsubok ay mapagdadaanan...
dahil sa katapusan nito ay maraming bagay kang matutunan at mapapatunayan.

masarap magmahal at ang ikaw din ay mahalin...
lalo kapag di umaasa ng sobra sa pwede mong ibigay at tanggapin.

one afternoon

i enjoyed the heat of the sun cheering for those little but strong legs who played so hard to win a goal. i envied the dedication these girls have for every game that they've played, how fearless they were in facing their opponents never intimidated by height nor strength. Ive seen how exhausted they were.... game after game after game... but still they stood for every call.

then the day was over... they may never made it to the top but they played a fair and nice and inspiring game and that's the best part.




a quesadilla, a smile, a hug, a picture for a new friendship and a new life!

till they take my heart away...

Wag Na Init Ulo BaBy

Malapit na akong matunaw
Sa init ng iyong ulo
Muntikan pa akong masugatan
Sa talas ng pagtitig mo


Pumapangit ka na naman
Easy nakakahawa yan
Akoy nakikiusap lang

Wag na init ulo baby (baby)
Dinggin mo please payong ito
Inom tubig nood ng tv
Gaan bigla problema mo

Hindi naman kinakailangan
Na ngumiti agad agad
Tsaka na tayo magpalitan
Ng I love you I swear to God
Alam na natin yun di ba
Maubos na mga tala
Akoy andito lang sinta

Wag na init ulo
Wag na init ulo
Wag na init ulo baby
Pap pap pap parara parara

life's full of shit

-an email from my friend and colleague jerome yap (tnx buddy!)

A turkey was chatting with a bull.

"I would love to be able toget to the top of that tree," sighed the turkey, "but I haven't got the energy."

"Well, why don't you nibble on some of my droppings?" replied the bull."They're packed with nutrients."The turkey pecked at a lump of dung, and found it actually gave him enough strength to reach the lowest branch of the tree.

The next day, after eating some more dung, he reached the second branch. Finally after a fourth night,the turkey was proudly perched at the top of the tree. He was promptly spotted by a farmer, who shot him out of the tree.

Lesson: Bullshit might get you to the top, but it won't keep you there

A little bird was flying south for the winter. It was so cold,the bird froze and fell to the ground into a large field.
While he was lyingthere, a cow came by and dropped some dung on him. As the frozen bird laythere in the pile of cow dung, he began to realize how warm he was. The dungwas actually thawing him out!
He lay there all warm and happy, and soon began to sing for joy.

A passing cat heard the bird singing and came to investigate. Following the sound, the cat discovered the bird under the pile of cow dung,and promptly dug him out and ate him.

Lesson: Not everyone who shits on you is your enemy.
Not everyone who gets you out of shit is your friend.
And when you're in deep shit, it's best to keep your mouth shut!

viva vigan!

sa iilang araw ng leave ko eh sa banaue sana ang punta kaya lang night before the start of my vacation leave eh kumontra ang tenga ko at nagdugo me kung anong infection at hole daw sa eardrums kaya pinagbawalan ako ng doktor na umakyat ng bundok, sumakay ng eroplano, kumain ng chocolates, mag face powder, at kung anu-ano pa and so we've decided to put that banaue/sagada trip on hold until my ears will get better and agreed to visit vigan. well... kung sa mapa titingnan ang layo na ng vigan sa aking pinagmulan kumbaga eh nasa magkabilang dulo ng pilipinas na.

i enjoyed the vigan trip very much kahit na nga eh kumikirot ang tenga, grabe ang ubo at non stop ang sipon ko. vigan really is a heritage city sabi ko nga eh vintage vigan as in magmumukhang walang ka kwenta kwenta ang bahay mo kung bagong pintura ito at modern ang architectural design dahil doon mas luma eh mas sikat. kaya nga marami sa mga bagong bahay doon ang sinsadyang me tuklap kunwari ang semento ng haligi para makita ang bricks para naman eh ma in sa makalumang tema ng ciudad fernandina pero yun nga lang eh nagmumukhang tanga dahil halatang japeyk.

sa unang araw ng aking vigan trip eh diretso kaagad sa palengke para naman matikman ang mga local dishes dun at natupad naman dahil nung umaga ding yun eh nakapag papaitan at sinanglao kaagad ako. me kakanin express pa na patupat at pinipig na lang ang maalala kong mga pangalan pero everything else was equally delicious. the very first ilocano word ive learned? ADING! which i find so sweet and so amusing parang ang lambing pakinggan: ading.... ading.... hehehehe

i got the chance to visit some of the musueums in vigan me bahay ni burgos, bahay ng mga crisologo, arzobispado at of course ang mapasyalan ang famous crisologo street na kung saan nakalinya ang mga bahay na bato na me mga antique shops, tindahan ng mga pasalubong, funeraria, hotel at kung anu-anu pa sa mga ilalim ng nga bahay na ito. hinding hindi ka rin mauubusan ng masasakyan sa vigan dahil sa dami ng mg trike duun meron ding mga kalesang nag uunahan sa pag offer sayo ng masasakyan.

that may be my firts and last trip to vigan

i enjoyed the trip, the company at of kors ang pagkain!

• empenada at okoy- nasa nakahilerang kainan sa plaza burgos pili ka lang kung sinong tindera o tondero ang type mong mag serve sa yo.
  
• pinapait at sinanglao- pwedeng sa palza burgos o di kaya sa palengke either of which eh parehong masarap
  
• bagnet- kung gusto mong magbayad ng ambiance eh pwede mag order nito sa sa cafe leona (along crisologo st) o di kaya eh sa cafe uno (grandpa's inn) pero karamihan sa mga taga Vigan ang nag rerekomenda ng bagnet sa palengke na talaga namang nagkalat doon pipili ka lng ulit ng tindereang type mo :)
  
• pinakbet- ang nasubukan ko eh ang sa cafe uno na masarap naman
  
• dinengdeng- na me 2 version: sa gaizel carenderia eh malabnaw pero masarap at sa cafe uno na malapot pero masarap din.
  
• vigan longganisa- something that vigan should be proud of!
  
• mango wine (me basi din sana pero di ko na natikman)
  
• bibingka- medyo na weirdohan ako dahil cassava ang ginamit but then masarap din naman
  
• tinubong (not so sure) - that kawayan thing na me something na matamis sa lalaim nito na hinhampas para mabuksan (di ko talaga maalala ang pangalan hehehe)
  

carbocistine

kapagod magkasakit lalo na kung di ka sanay
tulad ko na once in a blue moon lang kung dalawin ng lagnat o ng sipon at mas lalo pag ubo
kaya ngayon na i have both colds and cough eh hirap na hirap ako
kelangan kong bumangon kapag natatahol na ako para di ko magising iba sa pagakakatulog
nakakahiya ring umubo in public lalo na kapag me tunog plema
masakit na rin ang ilong ko sa kaka pinggot para punasan ng tissue para di tumulo
napaka cruel to the environment ko na rin sa dami ng tissue na nagagamit ko sa isang araw
masakit na chest, back at pati tiyan ko sa kakaubo
higit sa lahat pagod na ring akong patunayan ang sarili ko

Cool

It's hard to remember how it felt before
Now I found the love of my life...
Passes things get more comfortable
Everything is going right

And after all the obstacles
It's good to see you now with someone else
And it's such a miracle that you and me are still good friends
After all that we've been through
I know we're cool

We used to think it was impossible
Now you call me by my new last name
Memories seem like so long ago
Time always kills the pain

Remember Harbor Boulevard
The dreaming days where the mess was made
Look how all the kids have grown
We have changed but we're still the same
After all that we've been through
I know we're cool

And I'll be happy for you
If you can be happy for me
Circles and triangles, and now we're hangin' out with your new girlfriend
So far from where we've been
I know we're cool

tnx paghord!

jellyace

i almost died of fear two nights ago......

thanks to the lady who sat beside me, for the hug and the jellyace she offered to comfort me

to the imam who prayed for our safety (kahit in muslim yun at di ko naintindihan pero ininterpret naman niya for us)

thanks to daniel who answered my call when i was in panic and needed someone to talk to so as to calm and prevent myself from jumping off the boat, for the jokes and tips on how to survive and for passing the phone to idak so that she could also talk to me....

to idak for laughing out her nervousness for me and telling me 'kaya mo yan che!"

salamat ke romel for making me promise not to ride that boat again.

ke ate rita na nag text para magtanong kung kumusta ako kahit di niya alam ang mga pangyayari...

sa lalaking nagtayo at naghawak ng teheras para me mataguan kami at nang di mabasa sa napakalakas na ulan....

sa lahat ng pasahero who kept on reminding each other na panatilihing timbang ang boat kundi sama-sama kaming malulunod....

sa crew ng M/V Nora (.....) who were honest enough to warn us that something was really wrong by giving us our respective lifejackets...

salamat na rin siguro sa mga pangyayaring ganito dahil each time na me pagdadaanan ako o pinagdadaanan eh me natutunan akong mga bagay bagay na di ko alam noon....

phoneyworld.com

cellular phones, cell phones, mobile phones which ever is the most right word to call this gadget has become a basic necessity nowadays kung wala kang phone eh parang nawawala ka sa sibilisasyon.well marami nga din namang nagagawang mabuti ang cellfone sa buhay nga mga tao ngayon lalo na sa mga pinoy na siyang numero unong tumatangkilik sa teknolohiyang ito. for one, eh napaka convenient nga naman pag me cellphone ka dahil isang "wer u?" mo lang sa halagang isang piso eh malalaman mo na kung asan ang taong hinahanap mo. di mo na rin (o ang nanay at tatay mo) kelangang umabot sa di pagkakaintindihan sa telgrama para lang makahingi ng alawans.

pero dagdag gastos din ang pagkakaroon ng cellfone dahil kelangan mong mag load ng mag load at sa mga tulad kong naka plan eh di rin maiiwasang lumampas sa credit limit. at kapag nasira eh kelangan mong ipaayos o kung di na kakayanin eh bumili ng bago. ambilis din ng pagpapalit os shall i say pagpapalabas ng mga models ng mga kompanya ng cell phones. mula sa ala palupalong analog na tawag lamang eh dinagdagan ng sms na nooy pwede lang sa magkaparehong network at libre pa ang text noon. hanggang sa pinaliit.... tinanggalan ng antenna...mas lalong pinaliit...dinagdagan ng games....hanggang sa ginawang colored.... dinagdagan ng camera... di pa nasatisfy eh gumawa na rin ng telepono at mini kompyuter all in one!!
lahat ng ito ay tinangkilik nating mga pinoy.. pero sa lahat ng modelong naipalabas na nagdaan sa mga kamay ko lahat yun kung hindi man nasira eh nanakaw. gaya ngayon parang masisira yata itong aking cellfone dahil bigla bigla na lang namamatay tapos eh mag rerestart ulit.... sabi ni misty (na recently eh nasiraan din ng fone) eh nag crash daw ang whatever ng celfone.... haaay sana wag naman mangyari sa akin yun dahil wala pa akong pambili ng bago :)

sunset

i love it when the sun sets.......

because surely a brand new day will follow!

You Owe Me Nothing In Return

I'll give you countless amounts of outright acceptance if you want it
I will give you encouragement to choose the path that you want if you need it
You can speak of anger and doubts your fears and freak outs and I'll hold it
You can share your so-called shame filled accounts of times in your life and I won't judge it
(and there are no strings attached to it)
You owe me nothing for giving the love that I give
You owe me nothing for caring the way that I have
I give you thanks for receiving it's my privilege
And you owe me nothing in return
You can ask for space for yourself and only yourself and I'll grant it
You can ask for freedom as well or time to travel and you'll have it
You can ask to live by yourself or love someone else and I'll support it
You can ask for anything you want anything at all and I'll understand it
(and there are no strings attached to it)
You owe me nothing for giving the love that I give
You owe me nothing for caring the way that I have
I give you thanks for receiving it's my privilege
And you owe me nothing in return
I bet you're wondering when the next payback shoe will eventually drop
I bet you're wondering when my conditional police will force you to cough up
I bet wonder how far you have now danced you way back into debt
This is the only kind of love as I understand it that there really is
You can express your deepest of truths even if it means I'll lose you and I'll hear it
You can fall into the abyss on your way to your bliss I'll empathize with
You can say that you have to skip town to chase your passion I'll hear it
You can even hit rock bottom have a mid-life crisis and I'll hold it
(and there are no strings attached)
You owe me nothing for giving the love that I give
You owe me nothing for caring the way that I have
I give you thanks for receiving it's my privilege
And you owe me nothing in return

come ala bora

one thing really nice about bora is not the beach, (yep contrary to what is written in travel books that the water is so clear and that the sand is so fine well it really doesn't differ from that of what siquijor beaches have to offer!)but the nightlife, the fun and of course the food! well in a small island like boracay eh andun na nga halos lahat ng cuisine na gusto mong kainin.... at dahil nakapunta ako dun (kahit lean season dahil rainy season) eh nasubukan ko ang iilan sa mga "to die for" foods sa tinatawag nilang island of paradise:

• English Bakery (station 2) - tomato and onion omelete, ang fish and chips lunch meal na pang-isahan daw pero pwede na para sa dalawang tao, samahan mo ng tuna vegetable salad, tapos mixed fruits shake, nasubukan ko rin ang muesli with yoghurt pero dahil super asim nung pineapple eh di ko naubos ang muesli syang at 75 pesoses din naman yun. Maraming mga foreigners ang dinadala ng mga tourist guides dito para ipasubok ang filipino breakfast na sini serve nila kaya ang itaas na bahagi ng stall nila eh para lang sa may bookings pero dahil lean season eh ngakaroon naman kami ng pagkakataong makakain sa upper dining area kahit pinoy kami at walang booking.
  
• True Food (station 2) - indian indian ang tema di lang ng pagkain kundi pati ang ambiance sa restaurant na ito. kapansin pansin ang malalaking yellow pillows na nakalapag sa banig na nasa bamboo sahig na kung napagod ka sa kakaswimming eh pwede kang humiga habang hinihintay ang order mong northern india set meal na me pipino at lamb curry na super duper anghang. truly pagpapawisan ka sa food nila....
  
• Hobbit House(d' mall station 2)- yep meron din sa bora gaya ng nasa malate! they serve the best crispy pata sa halos lahat ng nasubukan ko na not to include the warm accomodation u get from the hobbits themselves :) na 99% eh mga taga manila na nalayo sa pamilya dahil sa trabaho.
  
• Gastof (station 2)- well this restaurant is known for their yummy baby back ribs daw pero di yun ang natikman ko dito kundi ang fried prawn in garlic and butter at ang grilled kitang na masarap din naman.
  
• Jonah's Fruit Shakes(station1)- by the name itself eh na pa wow lang naman ako sa sarap ng moccha rhum at banana choco peanut shakes nila. nag boracay fest din ako (tuna sandwich na may may onions at tomato tapos me little american flag na nakatusok on top of the sandwich) medyo nga lang me kalayuan ang snack bar na ito na kelangan mo munang baybayin ang baybay para makarating dun... but it's worth it!
  
• El Centro (station 2) - ang free breakfast nila of toasted bread, honey at butter, scrambled egg eh ok naman pero ang talagang masarap eh ang mango juice nila na tlagang fresh mangoes ang ginawa at hindi ang nakasanayang gina canned mango juice
  

eto na lang muna at baka masira na tiyan nyo sa pagkain!

i-l-o-i-l-o

just arrived in ilo-ilo this morning and prior to this trip i got the chance to be home because lucky enough for me there were various things needed to be done for work somewhere near my hometown...

i can say that the people there missed me a lot with all the greetings and questions of how i am that i get from almost all people i meet while walking down the road to the highway...

well i also miss my place and the people around. i felt like i finally detached myself from the very close link of the entire neighborhood where everybody knows every details of everybody's life.... now they know nothing of whats going on with mine (except for the ended relationship with gordie) and vice versa but damn i feel good about this.... :)

this was the "low Profile chuva" ive been wanting.....

haay wala lang i owe myself an ilo-ilo-bora-miag-ao-guimaras travel log!

maah place

angatch

masarap dalhin ang sarili mo sa estado na gising ka nga pero para kang wala sa kinauupuan o kinatatayuan o hinihigaan mo.... ika nga eh spaced out ka.

parang ilang segundo eh hinhayaan mo ang utak mo na wag gumana at titigan lang ang bubong o ding ding. sa maikling sandaling yun eh hindi mo iniisip ang nakatambak na trabaho, ang gutom, ang buhay mo, ang mga taong nasa paligid mo, ang gulo ng bansa......wala as in blangko!

magigising ka lang kapag meron nang nkapansin sa yo na umaatake na naman ang pagka autistic mo at tatapikin ka kung di ka man batukan. pag nangyari yun eh balik na naman sa realidad na ikaw ay nakikipaghabulan sa oras, sa buhay.

kaya uunat ka at tatayo at maghahanap ng maiinom para mahimasmasan ka sa pagkatulog ng gising. gustuhin mo mang baguhin eh hindi rin pwede iisipin mo na lang ang mga magagandang bagay na nangyari sa buhay, ang mga gusto mo pang mangyari, ang pamilya mo at ang mga mahal mong kaibigan na handang makipaghalakhakan sa yo sa kabila ng matinding pagkapagod at pagkabagot

sa huli .... ngiti.... deep breath....sabay bulong dis s da layp!

ana rita supan

two years ago nakilala ko itong si richie at gaya ng naireklamo ko na sa kanya eh hindi nya ako kinausap nung una kaming magkita ewan kung mahiyain ba or dehins lng nya type na makipag chika sa amin. pero di ko na maalala kung paano kami naging close. basta one day ive found a true friendship with her.

there are a lot of things to be thankful about having rchiekins as a friend: ang matagalang ym na nagsisimula sa chika at nauuwisa usapang trabaho, minsanang telebabad, panlilibre ng food, who would forget the nice memories we've had during our bakasyon grande, ang post niya para sa akin for my birthday.......... the list goes on.... pero higit sa lahat ay ang honest to goodness friendship na meron sya for me and for everybody she call her friends.

hindi matatapos ang pasasalamat ko chie for trying to undestand me...... :)



lab yu so much anna rita!

sanctuary

where i've started literally and practically living on my own, where i've learned to appreciate independence much better

it was more than a place of work.... it was my home

red red wine

salamat sa lahat ng nakipag inuman nung post bertdey gathering ko sa tree house... lab yu guys!

anak ka ng ina mo

lumaki akong malapit sa tatay at ewan kung automatic ba talaga nangyayari sa mga close sa tatay na medyo malayo ang loob sa nanay. feling ko na lahat ng gusto kung mangyari eh yun naman ang ayaw ni mama at ang ayaw niya eh yun ang gusto kong mangyari (gets?) kaya tuloy walang araw na hindi kami nagkakatampuhan, although na appreciate namn nya na hindi ako nag tatalk back bsta nagdadabog na lang o di kaya ang all time favorite na hindi kakain at magkukulong sa kwarto.

kaya nung nauna na si erpats sa byaheng langit (kung doon man napupunta ang mga dead) right after the burial niyakap ako ni mama sabay sabing "wala na papa mo marami nang pagbabago lalo na sayo" at totoo nga a few months after nagkaroon ulit siya ng karelasyon na syempre eh inayawan ko thinking it was a kind of betrayal to the memories of my dad. nung pinakilala nya sa amin ang bagong jowa niya over lunch (na syempre nagluto siya ng yummy dishes) eh tinapunan ko ng singang na shrimps... actuali yung boung mesa... opo parang eksena sa movie.. sabay walk out kaya ang sunod na nangyari nag alsa balutan ang nanay ko at nagsama na sila ng jowa niya tiempo namn na college na ate ko kaya ako na lang at lola ko ang naiwan sa bahay. 1 taon din kaming di nag uusap ng nanay ko at di ako tumatanggap ng kahit na ano from her (buti na lang me naiwan na anda tatay ko for us hehehe) well sabi nga "time heals" kaya naging ok din kami at eventually natanggap ko na me stepdad na ako and it turned out na napakabuti niyang tao aside from the fact na marami siyang traits (pati itsura nila) na katulad ng papa ko. madalas nga pag nagkakasama kaming tatlo eh lagi akong sinasabihan na kamukha ko daw daddy ko :)

well para mas madali buhay...... nagbago nga mula ng mailibing papa ko ngayon mas close na ako ke mama dahil nakaka pag open up na ako sa kanya (close<->open ?) at kakatuwa dahil my opinions and ideas really matter to her now (plok plok)

recently nagkita kami dito sa manila (di na kami madalas magkita eh) at natuwa naman ako sa pagkikitang yun (dahil me xda na ako!) dahil marami kaming napagusapang mga bagay bagay. bago sya umuwi me binilin sya sa akin na me intro na "anak kita, nanay mo ako kaya makinig ka sa akin" eto mga bilin nya:

1. laging tumigin sa likod, harap at sa mga gilid dahil NGO worker ako
2. piliin maigi ang susunod na magiging ka relasyon
3. at sana wag akong maging matandang dalaga dahil knwong me daw eh malamang ganun ang magyayari, di bale na daw walang apo from me bsta alam niyang me asawa akong makakasama para di siya mag alala fro me kung sakali daw wala na siya
4. and that she loves and misses me so much kaya napilit niya akong ibigay muna sa kanya ang xda para papalitan ang unit sa globe dahil medyo me problema at para din daw ill have a reason to be in butuan at madalaw sila dahil di ko na nagagawa yun

lab yu ma and ur right anak mo ko so i better listen...

somebody

I want somebody to share
Share the rest of my life
Share my innermost thoughts
Know my intimate details
Someone who'll stand by my side
And give me support
And in return
She'll get my support
She will listen to me
When i want to speak
About the world we live in
And life in general
Though my views may be wrong
They may even be perverted
She'll hear me out
And won't easily be converted
To my way of thinking
In fact she'll often disagree
But at the end of it all
She will understand me
Aaaahhhhh....

I want somebody who cares
For me passionately
With every thought and
With every breath
Someone who'll help me see things
In a different light
All the things i detestI will almost like
I don't want to be tied to anyone's strings
I'm carefully trying to steer clear of those things
But when i'm asleep
I want somebody
Who will put their arms around me and kiss me tenderly
Though things like this
Make me sick
In a case like thisI'll get away with it
Aaaahhhhh....

bangkahiko

bente kwatro na ko.....

lampas isang taon na ang blog na ito;
dalawang taon na akong nasa tfd at nkapagtrabaho na sa lahat ofis nito sa mindanaw: staff 2 ng nsmr, staff ng bukidnon at rc ng wcmr;
frends na lang kami ng dati kong karelasyon;
nagkaroon ng masayang bakasyon;

mas lalong naging magulo ang pulitika ng bansa;
nasimulan na rin ang bahay ng ate ko sa wakas;
me blog si chie para sa akin sa bertdey ko;
masaya ang kaibigan kong si idak sa pagdating ni erwin sa davao;

maaga akong nagising at masaya naman ako :>

awit ng buhay

di maipagkakaila ang hilig nating mga pinoy sa musika at kantahan. sikat tayo kahit sa ibang bansa dahil sa galing ng mga kababayan natin sa biritan. in the local scene naman kahit saang sulok ng pilipinas me videokehan kang makikita na ang kalimitang kinakanta eh my way o di kaya eh carry (na hindi ko lam sino ang original singer nito)

kahit tunog lata at parang dudugo na ang tenga ng mga nakakarinig eh walang pakialam ang me hawak ng mikropono basta lang eh maisigaw niya ang lyrics ng knyang kinakanta eh ok na. sa mga videoke machine na me score hindi banabatay ang markang iyong nakukuha sa galing o ganda ng boses ng kumkanta kundi sa lakas ng boses kaya kahit si sarah geronimo o regine velasquez pa ang kakalaban sa isang sintunadong lasing na parang babaligtad na ang lalamunan sa kakangawa eh matatalo parin ang ate mo.

pero talaga namang nakaka aliw ang pag vivideoke kaya nga ito na ang naging nakahiligan ng mga taga tfd sa tuwing me sol nyt dahil liban sa para mas madali ang buhay at di mo na kailangang pigain ang isip mo sa kakahanap ng mg laro o activities pra maaliw ang mga tao eh me madidiskubre ka pang nakatagong talents

eto ay mga kantang nakakapag alala sa akin sa aking mga ksamahan sa tfd ito ay hindi according to anything but in random:


halik at ulan ng AEGIS - ate loi aka ratatitat
i dont wanna miss a thing - richie aka bananarit
one night ng THE CORRS - idak
all my life - tarits
bakit ngayon ka lang - ate det
what a wonderful world - romel aka ikabod
ten guitars - kuya rene
my way - doc au
girl from ipanema - rommel yamson aka yamzee
don't speak - sascha
how can i tell you - ate fara
i will survive - chit (di ko talagang sinadyang patayin ang videoke pramis sorry)


siguro madadagdagan pa ito pag me pagkakataong mgkasama sama pa ulit ang mga pipol ng tfd sa isang training at me sol nyt ulit

kumento

ang comment na ito ay hindi naghahangad na makipag kumpetisyon kay ratatitat ito ay karugtong na rin ng mga kamalasan ko sa buhay...

habang binabasa ko kasi ang post niya tungkol sa kamanyakan ng ibang tao naisip ko rin ang aking naging karanasan sa mga nilalang na hindi mapigilan ang libido kaya kahit saan at kahit kelan ay nag paparaos... makailang ulit ko na ring naranasang pag batehan me nagyari sa jeep, merong sa isang restawrant, merong sa gym ng UP sugbu at gaya ng nasabi ni ratatitat hindi ko rin nakuhang mag react instead eh para bang ako pa ang nahihiya at nanlalamig dahil sa kalaswaang nakikita ko... ilang ulit na ring nangyari ne ma nahuling namboboso sa akin na kahit sa opisina ng davao habang ako eh naliligo eh me nakitang tao si ikabod na nasa labas ng pintuan ng banyo...

ilang ulit na ring napaaway ang mga barkada ko dahil sa hangaring ipagtanggol ako sa mga taong nambabastos sa akin at ang pinakamatindi at nakakahiya ay ang matigil ang isang street party dahil nakipagrambolan na ang mga kaibigan ko dun sa grupo ng nais sanang dakmain ang aking wetpu dinala silang lahat sa istasyon ng pulis at pati na rin ako dahil nga sa ako ang pinagmulan ng away.... sa sobrang hiya at inis ko dun sa gagong manyak napa ingles ako habang minumura ko sya parang eksena sa police report ng tv patrol tuloy ang nangyari...palagi na ring nangyayari na kinailangang namin ng mga kasama kong kaibigan na umalis o lumipat ng bar dahil sa merong nagpapadala ng drinks ne me ksamang notes na mga DOM sa akin na naging dahilan kung bakit si idak napapraning sa tuwing gumigimik kami na kaming dalawa lang.di namn ako malswang manamit at di namn siguro ako magaslaw kung kumilos me mga tao lang sigurong likas na bastusin gaya natin ratatitat hehehe

buhay single....

hiwalay na kami ng karelasyon ko ng higit pitong taon... marami sa mga kaibigan at kakilala nami ang nagulat ng malaman nila, karamihan eh (kahit corny)hindi makapaniwala. probinsya kasi sa amin kaya halos lahat eh kakilala at halos lahat eh kamag anak kung sa termino ko pa nga eh "sharing electrons" dahil ang pinsan nya ay pinsan ng pinsan mo.... kaya marami ang para bagang na involve sa aming relasyon at halos lahat sila ay nag aakalang kami na daw talaga ang magkakatuluyan dahil masyado na kaming "close" (na ang talagang ibig sabihin eh inaasahan na nilang nakapag sex na kami)

alam kung maraming mga rason silang iniisip kung bakit ganito ang nangyari at isa na dyan ang pag aakala nilang merong isa sa amin na nakahanap ng bagong mamahalin na kung sa sosyal na pagkasabi eh third party... pero we don't owe them an explanation kaya bahala na sila kung ano isipin nila

pinili kong wakasan ang isang relasyon na kung iisipin namn talaga eh pwedeng panghinayangan (sa tagal at dahil mabait din namn ang karelasyon ko) dahil tingin namin pareho eh hindi na "healthy", hindi na nakakapg bigay ligaya kundi nakakasakal na! oo nga at naiyak ako sa dumaguete dahil sa pag aakalang ngkasundo na kami sa desisyong maghiwalay pero hindi pa pala dahil sinigil pa ako naparatangang me ksalanan sa lahat ng nangyari pero sa kalaunan eh naging ok din namn at sinabi niyang naiintindihan na rin nya.

hindi pa agad dun natapos dahil kahit ok na kami ng ex ko eh humirit ang aking mahal na lola at nagtampo sa biglaang desisyon ko daw kaya kinailangan ko pa siyang lambingin at dalhin sa parlor at pgkatapos ay tinreat ng snacks at kausapin para ipaliwanag at gaya ng ex ko eh naintindihan naman ako...

ngayon im officially single and enjoying it.... wala ng kailangang paliwanagan at pakiusapan :>

trahedya at trauma

i was three years old when i first saw a person shot dead in front of me... he was shot on the forehead half meter away from me and died with eyes wide open....... he was so near me that his blood was all over me, my lacy dress and on the fur of my dog tisay. Three years after, my sister and i was kidnapped and was locked up inside a smelly, dark, vacant house in a secluded subdivision in Iligan City, lucky for us, a close family friend was in the neigborhood to visit a relative who became curious upon hearing sobs in a nearby vacant unit. when they tried to check, there i was shaking from fear that my sister might die because she was running out of breath due to her asthma... guess our kidnappers were neophytes that they were stupid enough to leave us behind without guards or something... :)


February 25 of 2000, Friday, anniversary of the EDSA revolution, around 3-4 in the afternoon, a bomb exploded inside a bus aboard the barge bound for Ozamis City from Mukas. Many died. I was spared.

and then there were a lot more.... an old woman, our neighboor, was run over by a van and died a few seconds after i have told her to wait fro me because i will help her cross the road..... a fish carrier crashed to the bus i was riding on my way to davao causing me slight ruptured muscles....

haaay i don't know how to end this post as much as i don't know why i am prone to these undesirable, unfortunate events i know there were still more but some were forgotten and some i chose to forget... :)

kumusta na?

ayos p ba? ang buhay natin? kaya pa ba?

condolence ke daniel at idak sa pagpanaw ng kanilang mga mahal sa buhay
pati na rin kay kuya jerome at sana eh mkaligtas sa peligro ang asawa ni ate fara....

oldies

Just Don't Want To Be LonelyMain Ingredient
I don't mind when you say that you're going away
Just don't wanna be lonely
And I don't care if you share Only moments a day
I just don't wanna be lonely
I'd rather be loved and needed
Depended on to give a love I can't give
When you're gone, when you're gone
I just don't want to be lonely
I'd just rather be loved
I'd just rather be loved
I don't mind when the time sets the sun to the moon
I just don't wanna be lonely
Let the stairs find you there at the end of the room
I just don't wanna be lonely
I'd rather be loved and needed
Depended on to give a love I can't give
When you're gone, when you're gone
I just don't want to be lonely
I'd just rather be loved
I'd just rather be loved
I'd rather be loved and needed
Depended on to give a love I can't give
When you're gone, when you're gone
I just don't want to be lonely
I'd just rather be loved
I'd just rather be loved

andrewfordmedina

sunog ang balat ko sa sobrang pag bababad sa araw

nakita ang boung angkan ni nemo

nangutya ng mga koreana

nakakita ng dolphin kahit nasa ilalim sila ng dagat

naranasan ko na mag bisita iglesia kahit hindi ko simbahan

tumawa kahit walang dahilan pagkatapos ng isang baso ng masarap na mango shake

uminom ng strong ice, o red horse o tuba araw-araw sa loob ng labing-isang araw

umihi sa gitna nang laot

magsawa sa dagat

mapag-usapan...........................

itago nyo ang larawan ha? at ang pagkakaibigan


salamat!

midsayap hearing

bagot na bagot na ako sa kakahintay na matawag ang kaso ng pd naming si abo... ang matindi pa nito eh ang lakas ng putok ng aleng katabi ko sa upuan at dahil ang sikip ng court room dahil sa dami ng tao, kaya dikit na dikit sa akin ang katawan niya. sumasakit na ulo ko sa amoy at init at inis na rin ako sa nakakistorbong kulay ng lipstik nung aleng me amoy... pati tuloy ang lolo na katabi k sa kanan eh bumulong sa akin na pagsabihan ko daw si aleng mabango na pwede na kahit walang lipstik basta ba eh nkapag tawas... at para maklimutan k kahit sandali ang baho, init at pgakabagot ko eh sinulat ko sa isang pirasong papel ang drama sa loob ng korte...

1 nahatulan ng guilty for homicide (10-20 years imprisonment) -ang storya eh ni rape niya at pinatay ang isang batang babae na ayon sa tsismis ng lolo na katabi ko eh nagawa daw yun ng lalaking nasa 35 taon na ang edad eh dahil sa lasing na lasing siya kaya ayun kinantot niya ang bata at nilibing ng buhay! binaba sa homicide ng judge dahil na rin nag plea bargaining siya aaminin niya ang krimen basta wag lang isali ang rape dahil mabitay siya!

1 not gulity for illegal possesion of prohibited drugs (tama ba yun?) - 1 buntis na babae na nakatayo sa gitna ng court room habang binabasa ang naging desisyon. ang lakas ng iyak niya dahil sa takot na baka sa kulungan na niya maipanganak ang pingbubuntis niya.... buti na lang....

1 guilty for robbery- dinala niya ang 1 panel truck ng pepsi products sa probinsya niya at doon binenta ng hindi inintrego ang kita sa tunay na may-ari

1 guilty for for homicide- pinatay nila (kasama ang anak niya na nagtatago) ang kapatid niyang lalake na nagnakaw ng bunga ng saging na itinanim niya nkapag bail siya kaya di niya inasahan na makukulong siya sa araw na yun ng rereklamo pa siya na sana daw eh di niya sinout ang paboritong pink polo niya dahil sa kulungan lng naman pla ang punta niya

me isa pang abogado dun na super senior citizen na naka shades na parang ulyanin na yata... kinukulit niya ang judge na mag file daw siya ng demurrer of evidence eh samantalang ayon sa judge wala pa ngang sinumite na evidences ang prosecution... andun pa ang mga abogado sa harap na napakaingay sa pg ttsismisan!!! ang topic? ang 3 asawa ni Atty. Adil, ang kalbong legal counsel ni Abo na nagyayabang na siya daw ang ngasulat ng preamble!

sana nabagot din kayo sa pagbabasa ng blog na ito!

bus # 4594

himalang nagising ako ng ala una ng umaga noong ika 3 ng Mayo ng taong ito para makapaghanda para maabutan ko ang 2 am bus na papaalis papuntang lungsod ng Dabaw galing ng San Francisco (sa Agusan) kelangan kung maging maaga para umabot sa 8 am ultimatum ng DDO ko dahil me miting kami! akoy certified antuking traveller, tanong nyo pa kay ikabod kung ilang byahe ba na magksama kami na nagawa kong unan ang balikat nya.... pero nung umgang yun nung sakay na ako ng Rural Transit Aircon Bus eh hindi ko magawang matulog... tinakpan ko na mukha ko nung sarong na dala ko nagbabasakali na abutin ako ng antok eh wa epek pa rin kaya nakinig na lang ako sa tsismisan ng mag inang nasa likuran ko patungkol sa kabit ng kapitbahay nila habang binabaybay namin ang sira at madilim na highway ng agusan del sur PAAAK! at nasa ilalim na ako ng upuan sa harapan ko habang naririnig ko ang pagtatawag ng mga santo nung nanay na nasa likuran ko... ewan kung yun ba ang tinatawag na adrenalin rush... madali lang akong nakatayo mula sa kinaroroonan ko at dun ko lang nalaman na nadisgrasya na pala kami! sumalpok ang isang fish carrier na sabi nila e sira ang preno, sa bus na sinsakyan namin, nung makita ko na ang bubog ng basag na salamin ng bus at truck at ang mkapal na usok dun ko lang naramdaman na nangiginig pala ang buong katawan ko.... hinila na ako ng nanay na maingay kasama ng mga anak niya pababa dahil baka daw biglang sumabog.. mula pa noon ay di ako takot na mamatay pero iba pala ang pakiramdam kapag malapit ka na dun at mas lalo kung biglaan! ika nga eh parang nai flash sa yo ang naging buhay mo at bigla kang mapaisip na marami din palang mga bagay at tao na ma mimiss mo pag wala ka na sa lupa..... mas maigi pala ang kamatayang naplano mo (suicidal ba?) o yung npagplanuhan kahit kaunti! buti na lang at slight ruptured muscles lang ang naabot ko... ok lang sa akin kahit namamaga pa tuhod ko at pipilay-pilay pa ako at least mula ngayon me pagkakataon pa akong magplano hehehehehe

single blessedness

ive first heard this word/ term from my tita who herself decided to stay alone (but not lonely) forever it was christmas eve of 2001 while we were both drunk because we left not even a single drop of the tequila cuervo that my brother in law gave me as his xmas gift. there w as no one but the two of us in our veranda and since its been so long since weve last seen each other we've spent the whole night sharing new chikas regarding what have happened to our lives. it started with her asking me about my plans after college and ended up with her stories and reasons why she decided not enter into realtionship with anybody. i still remembered her saying while crying that maybe there are just people who are meant to be single for life and that somebody up there blessed her with that gift .

tita lou was 42 years old then and i was in my fourth year in college.... i kept asking her i n fact ive insisted that she was just pretending to be happy and contented with her life denying the fact that what she really wanted was to be with someone... she smiled at me and told me that i will know in time!

i guess somehow i am beggining to understand her now....

single blessedness

ive first heard this word/ term from my tita who herself decided to stay alone (but not lonely) forever it was christmas eve of 2001 while we were both drunk because we left not even a single drop of the tequila cuervo that my brother in law gave me as his xmas gift. there w as no one but the two of us in our veranda and since its been so long since weve last seen each other we've spent the whole night sharing new chikas regarding what have happened to our lives. it started with her asking me about my plans after college and ended up with her stories and reasons why she decided not enter into realtionship with anybody. i still remembered her saying while crying that maybe there are just people who are meant to be single for life and that somebody up there blessed her with that gift .

tita lou was 42 years old then and i was in my fourth year in college.... i kept asking her i n fact ive insisted that she was just pretending to be happy and contented with her life denying the fact that what she really wanted was to be with someone... she smiled at me and told me that i will know in time!

i guess somehow i am beggining to understand her now....

magulo

minsan pag ang tao eh nababato at walang magawa maraming mga bagay, pangyayari, tanong at kung anu-ano pa ang pumapasok sa isipan merong mga alaalang nag papangiti, mga taong ayaw na sanang isipin ngunit ewan at naaalala at merong mga tanong na gustong sagutin... minsan pa pag inabot ng topak eh naiiyak na wala namang rason o di kaya hinhanapan na lamang ng rason kapag nasimulan nang patuluin ang luha.... maraming mga salitang nasabi o sinabi sa yo na pinag iisipan mo kung bakit mo na nasabi o kung bakit mo sinabi? hanggang naguguluhan ka at maisipan mo na maghanap nang pwedeng gawin..... maliligo?....manood ng tv?... punta sa mall? mag..... ah ewan!

bakit ba di mo masabing ayaw mo na samantalang yun naman ang gusto mong mangyari at pag nasabi mo na ikakasaya mo ba eto o pagsisisihan lang? bakit mo nasabing yun ang mangyayri smantalng di mo pa naman alam kung yun ba talaga ang mangyayari?

talaga nga sigurong merong hiwaga ang buhay merong dahilan kung bakit me mga bagay na di mo malalaman sa unahan para di mo na sana pagsisihan sa huli.....

para lanh maka post

6- 7 hours from now eh nasa cotabato na ako para gawin ang maraming bagay.... una para unahan na ang BOT o EXECOM o whosoever sa aking pagpapangap na RC sa WCMR dahil ppunta ako don para gumawa ng regional plan

at kahit di pa ako naka alis papunta dun at di pa ako RC eh tinawagan na ako ng taga CBCS para i congrats na in the end eh para makipag meeting para sa ggawin nilang PLT na me isang topic na : universal human rights declartion and convergence at sa dulo ng program eh me nkalagay sa last day na home sweet home..... im coming home sweetheart...

ppunta din ako don para kausapin ulit c atty pahm para mag discuss ng isang topic sa nasabing PLT, si atty pahm na sa kalaunan ng discussion nya eh nag aakala nang students nya ang mga participants dahil laging nagtatanong ng OK class?

Oo nga pa cotbato city na ako kahit di ko pa alam kung talagang para na ako dun eh salamat daniel sa recommendation letter na nkaka pintig ng puso at tarits sa sinulat mong for RC sa appraisal form (di ko po sinadyang malaman dahil sinabi nya sa akin)

ako... ako...palagi na lang ako!

andito ako ngayon sa NSMR office sa lungsod ng durian at DDS habang ako ay busy busyhan sa pag iinternet ang dalawang babae sa likuran ko naman ay masayang naglilinis ng kanilang mga drawers yep naglilinis c idak at tarits na nagsimula sa pagkainis nya sa email add ni christy na 2 araw na niyang pinapadalhan ng request for loan pero di pa ri matanggap tangap kya ngayon ang drawer ang nakita at naisip na panahon na para linisan at si idak dahil sa takot na linisin din ni tarits ang drawer niya eh naki join na lng...

habang sila eh naglilinis pinipilit nilang dalawa na ako daw ang me dalang kamalasan dahil sa mga pangyayaring di kanais-nais ngayon sa buhay ko (gaya ng pagkasira ng aking atm) at dahil daw pag anjan ako eh kung di nawawala ang wallet ni mel eh ninanakaw ang kanyang brief at ngayon dahil malayo na si mel sila na namn ang daw ang mag bebenefit sa aking kmalasan...

ako rin daw ang me dala ng kung ano man ang tawag dito sa mga salot na ngumangatngat ng tv stand nila (tama ba yun? ako ba eh bukbuking tao?)

ihanda ko raw ang sarili ko sa cotabato dahil baka nandun ang aking swerte....

buhay nga naman... basta ako eh nakakain ng durian ice cream na gawang davao!

may gusto ka bang sabihin
bat di mapakali ni hindi makatingin
sanay wag mo na itong palipasin
at subukang lutasin
sa mga sinabi mo


ibang nararapat sa akin
na tunay kong mamahalin

oh...
huwag na huwag mong sasabihin
na hindi mo nadama itong
pag-ibig kong handang
ibigay kahit pa kalayaan mo

ano man ang iyong akala
na akoy isang bituin
na walang sasambahin
di ko man ito ipakita
sanay sinabi mo

at sa gabi sinong duduyan sayo
at sa umaga ang hangin ang hahaplos sa yo